تهیه و شناسایی کمپلکس مولیبدن نشانده شده بر بستر نانوبوهمیت عامل دار شده با تری-متوکسی سایلیل پروپیل کلرید و بررسی ویژگی های کاتالیزوری آن

افزایش نگرانی های زیست محیطی و پیشرفت فرآینده های شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت که با استفاده از پیش ماده آلومینیوم 2- بوتوکسید 2 مولار به روش هیدروترمال سل- ژل در دمای c100 تهیه شد، به سبب مساحت سطح بالا (m/g326) و دارا بودن گروه های هیدروکسیل فراوان به عنوان یک بستر مناسب به کار گرفته شد. سپس طی 2 مرحله با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل کلرید و ایمیدازول عامل دار شد. در ادامه کمپلکسی از مولیبدن به نانوبوهمیت عامل دار شده اضافه گردید و کاتالیزگر ناهمگن تهیه شد. به جهت تایید پیوند لیگاند 3- تری متوکسی سایلیل پروپیل کلرید، ایمیدازول و کمپلکس مولیبدن به بستر نانو بوهمیت، تکنیک های طیف بینی فروسرخ، آنالیز عنصری، icp و الگوی پراش xrd به کار گرفته شد. سپس این کاتالیزگر در واکنش های اپوکسایش سیکلواکتن بکار رفت و پارامترهای گوناگونی همچون مقدار کاتالیزگر(0، 10، 15 و 20 میلی گرم)، نوع حلال ( کلروفرم، دی کلرومتان، تتراکلرید کربن، تولوئن، متانول، استون و استونیتریل)، مقدار حلال (1، 2، 3 میلی لیتر تتراکلرید کربن)، نوع اکسنده ( ترشیو بوتیل هیدروزن پراکسید، هیدروژن پراکسید، اوره هیدروژن پراکسید و سدیم پریدات)، مقدار اکسنده (1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 میلی لیتر)، دما (?25، 40 و 80) و زمان (15، 30، 45، 60، 90 دقیقه) بهینه سازی شد. شرایط بهینه برای 5/0 میلی مول سیکلواکتن با این کاتالیزگر ناهمگن، 20 میلی گرم کاتالیزگر، 1میلی لیتر حلال تتراکلرید کربن و 12/1 میلی مول اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید در دمای c80 بدست آمد. همچنین بالاترین بازده برای این کاتالیزگر در مدت زمان 1 ساعت بود و این کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.